Nie ma chyba osoby, która goszcząc na terenie naszej gminy nie zachwyciłaby się
jednym z najbardziej okazałych zabytków - babickim kościołem.
Tak mieszkańcy, jak i odwiedzający naszą miejscowość turyści są pod wrażeniem jego monumentalności
i przepełnionego światłem neobarokowego wnętrza. Dziś chcielibyśmy opowiedzieć o tym,
jakie sekrety kryje w sobie jego centrum - czyli ołtarz główny.

W nastawie znajdują się dwa obrazy.
Tematem pierwszego z nich jest Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny - motyw wiele razy powtarzający się
w malarstwie religijnym, co ciekawe - dopiero w_1950 r. papież Pius XII wygłosił dogmat mówiący o tej tematyce.
Autorem tego przedstawienia jest pochodzący z Grabowa (dawny pow. wrzesiński) Bolesław Łaszczyński
- słynący też z doskonałych portretów i pejzaży. Malarz ten był serdecznym przyjacielem Maksymiliana Gierymskiego,
którego poznał w czasie studiów na Akademii Monachijskiej. Brał czynny udział w warszawskim życiu artystycznym
- swoje prace wystawiał m. in. w Towarzystwie Zachęty.

W 1864 r. ukończył dedykowane babickiemu kościołowi "Wniebowzięcie" - w tym momencie obraz liczy 151 lat.
Cechuje go malarska dynamika: podtrzymywana przez anioły Matka Boska spoglądając na Świętą Trójcę
w otoczeniu obłoków wstępuje do nieba. Na dole kompozycji widoczny jest pusty grób - symbol mówiący o tym,
że Maryja zakończyła swe ziemskie życie, zostaje jednak wzięta do nieba wraz z duszą i ciałem.
W tle znajduje się górzysty pejzaż - wprowadzony przez malarza zapewne w celu stworzenia iluzji głębi.
Duże znaczenie ma gra kolorów - przeplatające się ze sobą kontrastowe zestawienia błękitów i czerwieni.

Ciekawostką jest pewien szczegół na co dzień niedostępny dla oczu parafian:
na awersie malowidła został umieszczony upamiętniający mecenatów napis:
"Fundatorowie tego Obrazu: Józef i Katarzyna - małżonkowie Żychlińscy
- Gospodarze z Paschalina - Parafianie tutejsi - 29 października 1864 r.".

W podtrzymywanym przez anioły i udekorowanym głowami putt
(takim mianem określa się w sztuce barokowej małe, grube cherubinki) górnym medalionie znajduje się drugi obraz
- to pochodzący z Hiszpanii św. Izydor Oracz - patron rolników, którego wizerunek został tam umieszczony
z myślą o opiece nad babickimi gospodarzami. Niestety, nie ma pewnych informacji czy autorem
i tego dzieła jest Łaszczyński, jednak wskazywałby na to warsztat malarski.

Swoje tajemnice kryją też dwie postaci stojące po bokach ołtarza - święci: Wojciech i Stanisław
- niewidoczną dla oczu wiernych ciekawostką jest to, że rzeźby te oglądane od tyłu okazują się kompletnie wydrążone
- niczym łupiny orzecha. W rzemiośle rzeźbiarskim rzadko dekorowano tył figur ołtarzowych, ponieważ było wiadomo,
że będą one później ustawione przodem do widza a usunięcie drewna ze środka miało też zapobiec ich niszczeniu
i pękaniu (przy zmiennych temperaturach i wilgoci cieńsza warstwa drewna jest bardziej wytrzymała niż zwarty blok).

Bogactwo ornamentów i złoceń, monumentalność, kunszt sztuki malarskiej
- wszystko to sprawia, że po wejściu do kościoła wzrok wiernych od razu jest kierowany na centralny punkt,
jakim jest ołtarz główny. W połączeniu z okazałym wnętrzem stanowi harmonijną całość i sprzyja duchowej kontemplacji.

Redakcja składa serdeczne podziękowania
Ks. Proboszczowi Grzegorzowi Kozickiemu za pomoc przy tworzeniu artykułu.

Ewa Ugorowska
(przedruk "Goniec Babicki" - 5/2016, strona 26)